უთვისტომო

ძვირფასო ბებე!

გავიხსენებ ჩვენს დილანდელ საუბარს სადაც გწერდი, რომ ჩემი უხასიათობის მიზეზი წვიმა იყო, რის გამოც ვერ ვახერხებდი დიდი ხნის წინ დაგეგმილ ვიზიტს წიგნის მაღაზიაში, რათა სხვა წიგნებთან ერთად ჯინ ვებსტერის “გრძელფეხება მამილო”-ც მეყიდა, რომლის წაკითხვაც მოლის პოსტმა მომასურვა. სხვათაშორის ისიც მოგწერე, რომ ბოლო დროს თუ რამ წამიკითხავს ყველაფერს მოლის უნდა ვუმადლოდე.

და შენ რა მიპასუხე?!
გადი წვიმაში
შენი რა მიდის?დასველდი გემრიელად თან წიგნსაც იყიდი.
ხოდა წავედი
და ეხლა შენთვის ვწერ
ვიცი როგორ გენატრება გემრიელი საკბილო, ვეცდები მალე გამოგიგზავნო, მანამდე კი…

ამ წიგნში მთხრობილია ერთი პატარა გოგონას ისტორია – როგორ გადაიქცა ობოლი უპატრონო ბავშვთა სახლის აღსაზრდელი მშვენიერ, ნიჭიერ, განათლებულ და პერსპექტიულ ახალგაზრდა ქალად. იცი?! მის სიტყვებს, რომ ვკითხულობდი თვალწინ სულ შენ მედექი, მეგონა შენ მელაპარაკებოდი. შენი იყავი ის თავნება და ანცი გოგო, ბოლო ხანებში მეურვის ურჩობას რომ ბედავდა, შეუპოვრად მიილტვოდა მიზნისკენ (მჯერა შენც გამოგივა -თქვენ ხომ ძალიან გავხართ ერთმანეთს).

ხანდახან ჯუდის სიტყვებს ვკითხულობდი გაოგნებული, შენი პირიდან რამდენჯერ გამიგონია მსგავსი-თუნდაც ბედნიერებაზე:

“ცხოვრებაში მთავარი დიდი სიხარული არ არის. მთავარია შენ თვითონ შეგეძლოს პატარ-პატარა ბედნიერებებისგან დიდი სიხარული შექმნა.”

ან კიდევ ცოლ-ქმრობის უღელზე
“გადავწყვიტე არ გავთხოვდე. როგორც ჩანს ამას ადამიანისთვის ცუდი შედეგი მოაქვს.”

ან კიდევ იმაზე, როგორ შეგტკივათ გული ადამიანებზე:
“მე შენზე მდიდარ კაცს არ ვიცნობ. არ შეგიძლია, მათ ასი დოლარი უწილადო? ამ ქალიშვილს ჩემზე მეტად ჭირდება დახმარება. ეს გოგო რომ არა სხვისთვის არ გთხოვდი. დედამისი არ მებრალება ისეთი ლოქო ვინმეა.”

თუნდაც ღვთის ნებაზე:
“-განა უფალმა არ ჩააგონა, ასე მოქცულიყო?
-უფალმა კი არა, მე შთავაგონე.”

მგონი ოდნავ გაიცანი ჯუდი ებოტი.
უკეთ კი მხოლოდ მაშინ გაიცნობ, როდესაც მის წერილებს წაიკითხავ მისტერ გრძელფეხება მამილო სმითისადმი.

წერილები სავსეა სევდით, სიხალისით, სიძნელეებით და მათი გადალახვით გამოწვეული აღფრთოვანებით, უიმედობით და სასოწარკვეთით, შეუპოვრობით, ბედნიერებით და სიყვარულით, სითბოთი, კეთილგანწყობით-თითქმის ყველაფრით რაც ჩვენს ცხოვრებას მომხიბვლელ ელფერს ანიჭებს.

ერთი სული მაქვს მალე წაიკითხო შენც – ხომ ვიცი მოგეწონება, საკუთარი ნააზრევის წიგნში წაკითხვა.

შეიძლება პოსტის სათაური არ მოგეწონოს, მაგრამ ჯუდი ხშირად უწოდებდა საკუთარ თავს უთვისტომოს-ხოდა მეც ესე დავუძახებ. რომ წაიკითხავ შეიძლება კამათიც…

პ.ს. ეს ჩემი პირველი ონლაინ წერილია, არ გიკვირს, როგორ მოვახერხე?