მარტო

რამდენიმე დღეა ზაფხული ერთი წლით დაგვემშვიდობა და ადგილი ჯერჯერობით უჟმურ შემოდგომას დაუთმო.

ზუსტად ზაფხულის მიწურული იყო,რომ ჩემი სამი სანუკვარი ოცნებიდან ერთ-ერთი ავისრულე და წიგნის მაღაზიაში დავიწყე მუშაობა. იმდენად აღმაფრთოვანებს და იმხელა ბედნიერებას მანიჭებს ეს სამსახური,ნამდვილად არ მაწუხებს დროის უკმარისობა,რომელიც ვაკუუმივით შემოეჭდო ჩემს ცხოვრებას.

ერთადერთი, რამაც გული დამწყვიტა და მომიკლა:  გავაცნობიერე, რომ მხოლოდ ლამაზი სიტყვები და ფუჭი კეთილგანწყობა არაფერს ნიშნავს. იმ ადამიანმა რომელიც მიყვარდა და პატივს ვცემდი წლების განმავლობაში, მაგრძნობინა-დამანახა, რომ არაფერს ნიშნავს მისთვის ჩემი სამსახური და დახმარებაზე (უკვე მერამდენედ) მითხრა უარი. 

მეც გავიზარდე ალბათ, ყველაფერს სხვა თვალით ვუყურებ. მარტო, მარტო მარტო.…..

-შენ მარტო არ ხარ,მე გყავარ.
-შენ ჩემი დახმარება არ შეგიძლია.

მარტომ უნდა გავიტანო თავი ბოლომდე, არ ვიცი როგორ მაგრამ:

♥ არ მივატოვო სამსახური.მიყვარს.

♥ ვატარო დანი ცურვაზე და ცეკვაზე.

♥ დათუნას არ მოვაკლო ყურადღება.

♥ სახლში მუდამ იდეალური წესრიგი და რამდენიმე თავი კერძი დავახვედრო მეუღლეს.

♥ ვივარჯიშო. ვიყო ლამაზი,მოწესრიგებული, კარგ ფორმაში.

♥ყველაზე ძნელია! და მთავარი:არ ვიწუწუნო. ნამდვილად არ მეგონა ერთადერთი ადამიანი რომელსაც ეს შეეძლო,  ბავშვების დატოვებაზე უარს მეტყოდა, მაგრამ ეს ჩემი არჩევანია. მარტომ უნდა შევძლო, მოვახერხო და გავაკეთო.
 
პ.ს. ფოტოები ჩემი მაღაზიიდან, უკეთესი განწყობის შესაქმნელად.